บล็อก

สวัสดีครับทุกคน ผม ป๊อกซ่าไอที เองครับ

รู้กันอยู่แล้วว่ายุคนี้อะไร ๆ ก็ต้องมีเสียง มีวิดีโอ การที่เราจะเอาเนื้อหาเหล่านั้นมาทำเป็นตัวหนังสือให้คนอ่านได้ง่าย ๆ หรือเอาไปใส่เป็นซับไตเติล (Subtitle) ก็เป็นเรื่องสำคัญมาก ๆ เลยใช่ไหมครับ?
แต่ก่อนการถอดเทปดี ๆ นี่มันต้องจ่ายเงิน ต้องใช้โปรแกรมยาก ๆ แต่วันนี้เรามีของเล่นใหม่ที่เจ๋งสุด ๆ มาโชว์ นั่นก็คือ OpenVINO AI Plugins ที่ทำงานกับตัวถอดเสียงเทพ ๆ อย่าง Whisper แล้วเอาไปลงในโปรแกรมตัดต่อเสียงบ้าน ๆ อย่าง Audacity นี่แหละครับ!

สวัสดีครับทุกคน กลับมาพบกันอีกครั้งกับผม ป๊อกซ่าไอที เจ้าเก่าผู้ที่ไม่เคยหยุดอัปเดตเรื่องราวไอทีใหม่ ๆ ให้เพื่อน ๆ ได้รู้กัน และในรอบนี้… ผมมีของแรงมาแนะนำอีกแล้วครับ

สำหรับสายเดินทาง หรือผู้ที่ติดเน็ตหอพักไม่ได้ บอกเลยว่าห้ามพลาดอย่างแรง

สวัสดีครับ ก็กลับมาพบกับผม ป๊อกซ่าไอที กันอีกครั้ง! สำหรับครั้งนี้ก็มีเรื่องราวสุดพิเศษที่อดใจไม่ไหวรีบอยากมาแบ่งปันท่านผู้อ่าน นั่นก็คือการแยกเสียงร้องกับเสียงดนตรีออกจากกัน ซึ่งเป็นทริคที่ผมว่ามีประโยชน์มาก ๆ โดยเฉพาะกับเพื่อน ๆ ที่ชอบทำ ไฟล์คาราโอเกะ หรือต้องการดนตรีบรรเลงไปใช้ในงานต่าง ๆ

ในวันที่ 14 ตุลาคม 2025 ที่ผ่านมา เป็นวันที่ Microsoft ยุติการสนับสนุนระบบปฏิบัติการ Windows 10 อย่างเป็นทางการ ซึ่งนับเป็นการปิดฉากการเดินทางอันยาวนานกว่า 10 ปีของหนึ่งในระบบปฏิบัติการที่ได้รับความนิยมและประสบความสำเร็จมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของ Microsoft บทความนี้จะพาทุกท่านย้อนรอยการเดินทางตลอด 10 ปีของ Windows 10 วิเคราะห์ผลกระทบจากการมาถึงและการสิ้นสุดการสนับสนุน พร้อมแนะนำแนวทางสำหรับผู้ใช้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป

สรุปประเด็นจากการเข้าร่วมDigital inclusion workshop การอบรมเสริมทักษะการเข้าถึงเว็บไซต์ จัดโดย สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ หรือ สวทช. สมาคมคนตาบอดแห่งประเทศไทย มูลนิธิอินเทอร์เน็ตร่วมพัฒนาไทย และภาคีเครือข่าย โดยได้รับงบประมาณสนับสนุนจาก สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)

จากที่ได้เห็นสถิติการทำงานและการจ้างงานของผู้พิการ ทำให้ผมรู้เลยว่า ต่อให้เราจะมีความสามารถมากแค่ไหน แต่ถ้าสังคมไม่ได้เห็นถึงความสามารถของเรา มันก็ยากที่จะมีคนจ้างงาน

เนื่องจากผมสงสัยว่า หากเป็นในต่างประเทศ คนตาบอดจะสามารถประกอบอาชีพอะไรได้บ้าง จะแตกต่างจากไทยเราหรือเปล่า ผมก็ได้ข้อมูลมาตามนี้ครับ

เวลาที่เราเป็น“คนตาบอด” สิ่งที่เจอบ่อย ๆ มันไม่ได้มีแค่เรื่องการมองไม่เห็นเท่านั้นหรอกครับ แต่มันเต็มไปด้วยประสบการณ์แปลก ๆ คำถามเดิม ๆ ความคิดที่คนอื่นมีต่อเรา และบางทีก็เป็นมุมมองที่ทั้งน่าขำ ทั้งน่าคิดไปพร้อม ๆ กัน วันนี้ผมเลยอยากหยิบยกเอาบางคำถามที่ผมเจอค่อนข้างบ่อยมาเขียนให้อ่านกันครับ

การจ้างงานคนพิการในประเทศไทยมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นตามลำดับ ภายใต้กรอบกฎหมายที่กำหนดไว้ใน พระราชบัญญัติส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ พ.ศ. 2550 และที่แก้ไขเพิ่มเติม โดยเฉพาะมาตรา 33 มาตรา 34 และมาตรา 35 ซึ่งเป็นกลไกสำคัญในการส่งเสริมให้คนพิการมีโอกาสในการทำงานและได้รับการพัฒนาคุณภาพชีวิต

อย่างไรก็ตาม แม้ว่ากฎหมายจะเปิดช่องทางทางเลือกที่หลากหลาย แต่มาตรา 35 ได้กลายเป็นประเด็นปัญหาสำคัญที่ถูกหยิบยกขึ้นมาถกเถียงกัน เนื่องจากหลายหน่วยงานของรัฐและนายจ้างภาคเอกชนจำนวนไม่น้อยเลือกที่จะใช้มาตรา 35 แทนการจ้างงานคนพิการตามมาตรา 33 หรือการส่งเงินเข้ากองทุนตามมาตรา 34

“Accessibility for All” ประโยคนี้ ถ้าพูดกันในประเทศไทยเรา หรือในวงวิชาการ คนมักจะนึกถึงการเดินทาง การก่อสร้างอาคาร หรืออะไรที่มันจะเป็น Mega Project ที่ต้องลงทุนเยอะ ผลที่ได้ต้องคุ้มค่า ต้องมีคนได้รับประโยชน์อย่างเป็นรูปธรรม

แต่วันนี้ ผมจะเอากรณีศึกษาเรื่องแนวคิด "การออกแบบให้เข้าถึงได้กับคนทุกกลุ่ม" จากประเทศที่เค้าก้าวล้ำไปไกลแล้ว มาเล่าให้ฟัง ว่าแท้จริงแล้ว เรื่องการเข้าถึงและใช้งานได้จริง มันควรเป็นเรื่องปกติ และสามารถปรับให้เข้ากับทุกอย่างจริงๆ ไม่เว้นแม้กระทั่ง เกม...

บทความที่แล้วเราได้เขียนถึง มุมมองคนตาดีที่มีเพื่อนเป็นคนตาบอด กันไปแล้ว อีกหนึ่งปัญหาที่เราได้ข้อมูลจากเพื่อนตาบอดก็คือการถูกกระทำที่หยามหมิ่นศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์จากคนตาดีบางคน หรือพูดสั้นๆ คือการดูถูกนั่นเอง เกิดมาตาบอดก็แย่พออยู่แล้ว แต่ทำไมพวกเขาต้องมาประสบพบเจอกับคำพูดที่ทำร้ายจิตใจกันอีก ถ้าจะถามว่าเรื่องนี้สำคัญมากพอมั้ย? ที่จะหยิบยกมาเป็นประเด็นเราว่าสำคัญแน่นอน เพราะว่ามันส่งผลถึงทัศนคติ อารมณ์ และความรู้สึก ในอนาคตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ปัจจุบัน การจ้างงานคนพิการมีพัฒนาการที่ดีขึ้น และมีแนวโน้มที่จะพัฒนาต่อไปในทางที่ดียิ่งขึ้น อย่างไรก็ดี ประเด็นที่ควรตั้งคำถามคือ การจ้างงานดังกล่าวมี “เนื้อนัย” ที่ดีขึ้นจริงหรือไม่ ซึ่งสามารถแบ่งเป็นประเด็นสำคัญ 3 ประการ ดังนี้

ความปรารถนาของคนพิการคือการได้เป็นส่วนหนึ่งของสังคม เมื่อวานนี้ผมได้อ่านโพสต์ของกลุ่ม Unseen Horizon แล้วรู้สึกสะท้อนใจมาก ผมเองก็เคยมีความฝันที่จะเรียนคอมพิวเตอร์เพื่อสร้างสรรค์อะไรบางอย่างให้กับผู้พิการทางการเห็น แม้ว่าตอนนี้ความฝันนั้นจะยังไม่เป็นจริง แต่ผมก็ยังเชื่อมั่นเสมอว่า เทคโนโลยีเป็นสิ่งที่จะเปลี่ยนโลกใบนี้ได้

“ประโยคสั้น ๆ วันนั้น…ทำให้ผมจำไปทั้งชีวิต”

ประมาณสิบปีก่อน…ผมทำงานอยู่ร้านนวดชื่อดังแถวนวมินทร์

วันหนึ่ง…ผมกับน้องสาวชวนกันไปเดินตลาดบางกะปิ

พอเดินถึงห้างใหญ่ใกล้ ๆ กัน ก็ได้ยินเสียงเล็ก ๆ ดังแข่งกันอยู่หน้าห้าง — เสียงลูกหมาหลายตัวส่งเสียงร้องคิกคัก

ผมเป็นคนรักหมามาก พอได้ยินก็เหมือนหัวใจถูกดึงเข้าไปหา

น้องสาวจูงมือผมเข้าไปใกล้ แล้วจับมือผมไปวางบนตัวลูกหมาตัวหนึ่ง…

ขนนุ่ม… อุ่น… ตัวเล็กจนพอดีอุ้งมือ

มันน่ารักจนหัวใจผมเต้นแรง เหมือนมันกำลังบอกว่า “พาฉันกลับบ้านนะ”

บทความก่อนหน้านี้คงพอจะช่วยให้หลายคนรู้ไม่มากก็น้อยแล้วใช่ไหมคะ ว่าควร อธิบายภาพยังไงให้คนตาบอดเข้าใจได้มากที่สุด มาคราวนี้ขอเล่าถึงเรื่อง คนตาบอดรู้ได้ยังไงว่าสิ่งไหนเหมาะกับตัวเองกันบ้างค่ะ ใครเคยสงสัยหรือเปล่า เอ๊ะ! คนตาบอดรู้ได้ยังไงว่าเสื้อตัวนี้เข้ากับกางเกงกระโปรงตัวไหน เขารู้ได้ยังไงว่าเครื่องประดับชิ้นนี้เข้ากับตัวเองมากน้อย หรือการทำทรงผม การแต่งหน้า บางทีคนตาบอดก็เลือกแบบ เลือกสีออกมาได้ลงตัวมากทีเดียว แต่ขึ้นชื่อว่า ตาบอด ก็มีแค่บางคนเท่านั้นที่เลือกหลายอย่างได้ค่อนข้างเหมาะกับตัว และก็มีอีกจำนวนมากที่ทำไม่ได้อย่างนั้น

ในยุคที่อุปกรณ์พกพาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต การมี Power Bank ที่ตอบโจทย์การใช้งานจึงเป็นสิ่งสำคัญ แต่ด้วยความหลากหลายของความจุและกำลังชาร์จที่มีอยู่ในตลาด การเลือกซื้อ Power Bank ที่เหมาะสมจึงเป็นเรื่องที่ต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ บทความนี้จะช่วยให้คุณเข้าใจความแตกต่างของ Power Bank แต่ละแบบ ตั้งแต่ความจุ 10000mAh ไปจนถึง 30000mAh พร้อมทั้งแนะนำการเลือกซื้อให้ตรงกับอุปกรณ์ของคุณ ไม่ว่าจะเป็นสมาร์ทโฟน แท็บเล็ต หรือแม้แต่แล็ปท็อป

ในฐานะมนุษย์ เราปฏิเสธไม่ได้ว่าการอยู่ร่วมกันและพึ่งพาอาศัยกันเป็นเรื่องปกติของสังคม โดยเฉพาะสำหรับผู้พิการแล้ว การได้รับความช่วยเหลือจากผู้อื่นอาจเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะเป็นผู้พิการทางการเคลื่อนไหวที่ต้องการทางลาด ผู้พิการทางการได้ยินที่ต้องการล่ามภาษามือเพื่อสื่อสาร หรือผู้พิการทางการมองเห็นที่ต้องการคนบอกทางในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย

สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน!

ตั้งแต่จำความได้ เราเห็นภาภคนตาบอดตามที่สาธารณะต่างๆ เช่น ตามถนน ตามตลาดนัด โรงภาพพยนตร์ฯ ซึ่งภาพที่เราเห็นก็คือ บ้างก็แต่งตัวมอมแมม สกปรก บ้างก็ถือขันหนึ่งใบนั่งตรงสะพานลอย บ้างก็ถือกล่องหนึ่งใบเพื่อสมาคมและทุนอาหารกลางวันและถือไมท์ร้องเพลง เพราะบ้าง ไม่เพราะบ้าง ยอมรับว่าเราเห็นแล้วสงสารจึงให้เงินจำนวนไม่มากมายอะไร บ้างก็สิบบาทยี่สิบบาท คิดว่านี่คือการให้หรือทำบุญอีกรูปแบบหนึ่งแล้วก็เดินจากไป

ชีวิตผมไม่มีอะไรซับซ้อน

ผมเป็นคนตาบอด ใช้ชีวิตอยู่กับเสียงและจังหวะประจำวัน

ทุกเช้า ผมนั่งรถไฟฟ้าสีชมพูจากศรีรัช ต่อสายสีเขียวที่วัดพระศรี ไปลงชิดลม เย็นก็ย้อนเส้นเดิมกลับ วนอยู่อย่างนี้…ทุกวัน

ผมฟังเสียงของเมือง ฟังเสียงฝีเท้าคน ฟังเสียงการมีชีวิต ผมจำจังหวะได้หมด

เสียงเปิดประตูรถ เสียงประกาศสถานี เสียงหายใจของคนที่ยืนข้าง ๆ

วันนั้นเหมือนทุกวัน — จนกระทั่งเบาะข้าง ๆ ว่าง แล้วมีผู้ชายวัยรุ่นคนนึงมานั่งลง

สวัสดีครับก็กลับมาพบกันอีกครั้งกับผมป๊อกซ่าไอที ในหัวข้อที่ผู้ใช้อินเทอร์เน็ตต้องเจออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ นั่นก็คือ "ทำไมเน็ต Wi-Fi ถึงความเร็วไม่เต็ม? มีปัจจัยอะไรบ้างและจะแก้ไขอย่างไร?" เป็นคำถามยอดฮิตที่สร้างความปวดหัวให้กับหลายคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคที่อินเทอร์เน็ตความเร็วสูง 1 Gbps กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

ปัจจุบัน คนตาบอดสามารถใช้ชีวิตในพื้นที่สาธารณะได้อย่างอิสระมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการเดินทางด้วยรถไฟฟ้า การไปจับจ่ายซื้อของตามห้างสรรพสินค้า การทำงาน หรือการเข้าร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ทั้งนี้ สถานที่สาธารณะหลายแห่ง ได้จัดเตรียมสิ่งอำนวยความสะดวกให้แก่คนพิการทางการมองเห็น เช่น ลิฟต์ ทางลาด บันไดธรรมดา และบันไดเลื่อน เป็นต้น

สวัสดีครับเพื่อนๆ ชาว Blind Living ทุกคน วันนี้ผมมีเรื่องราวความฝันที่เป็นจริงมาเล่าให้ฟังครับ มันอาจจะยาวหน่อยนะครับ แต่อยากจะแชร์ประสบการณ์จริงๆ ของผม ในฐานะชายตาบอดคนหนึ่งที่หลงใหลในเทคโนโลยี และเพิ่งทำภารกิจครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตสำเร็จ คือการเดินทางข้ามจังหวัดเพื่อไปรับโน้ตบุ๊กคู่ใจเครื่องใหม่ เรื่องราวทั้งหมดที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ คือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงกับผมทุกประการ หวังว่ามันจะเป็นแรงบันดาลใจให้ใครหลายๆ คนที่กำลังไล่ตามความฝันของตัวเองอยู่นะครับ

สวัสดีครับ ผม “ช่างป๊อกไอที” ชื่อนี้เพื่อนพ้องน้องพี่ในวงการคนตาบอดคุ้นเคยกันดี ผมคือเพื่อนผู้พิการทางสายตาของพวกเรา ที่ใช้ชีวิตคลุกคลีอยู่กับเทคโนโลยี เป็นทั้งที่ปรึกษา ช่างประกอบคอมพิวเตอร์ตามสั่ง และยูทูบเบอร์ที่ทำคลิปแบ่งปันความรู้เรื่องไอทีให้พวกเราชาวตาบอดได้ก้าวทันโลกที่ไม่เคยหยุดหมุน สำหรับผมแล้ว โลกดิจิทัลคือประสาทสัมผัสที่หก มันคือดวงตาที่ทำให้ผมมองเห็นความเป็นไปได้ต่างๆ นานา ผมถนัดในการจัดระเบียบข้อมูล จัดการไฟล์ในคอมพิวเตอร์ให้เข้าที่เข้าทาง แต่ถ้าพูดถึงการจัดระเบียบโลกทางกายภาพ โดยเฉพาะเรื่องความสะอาดในบ้านแล้วล่ะก็... ผมคงต้องขอยกธงขาว
...

** อ่านก่อนทำ สำคัญมาก **

วิธีนี้เหมือนการ "ล้างบ้าน" โปรแกรม Chrome กับ Edge ของคุณเลยครับ ข้อมูลทุกอย่างจะหายเกลี้ยง ทั้ง...

• รหัสผ่านที่เคยให้มันจำไว้
• เว็บโปรด (Bookmarks) ที่เคยเก็บไว้
• ประวัติการเข้าเว็บทั้งหมด
• ทุกอย่างจะหายหมด แล้วโปรแกรมจะกลับไปสะอาดเหมือนตอนลงคอมใหม่ๆ เลยครับ

ถ้ามีอะไรสำคัญจริงๆ ให้จดหรือเก็บไว้ที่อื่นก่อนนะครับ ถ้าพร้อมแล้วก็มาเริ่มกันเลย!