ความปรารถนาของคนพิการคือการได้เป็นส่วนหนึ่งของสังคม เมื่อวานนี้ผมได้อ่านโพสต์ของกลุ่ม Unseen Horizon แล้วรู้สึกสะท้อนใจมาก ผมเองก็เคยมีความฝันที่จะเรียนคอมพิวเตอร์เพื่อสร้างสรรค์อะไรบางอย่างให้กับผู้พิการทางการเห็น แม้ว่าตอนนี้ความฝันนั้นจะยังไม่เป็นจริง แต่ผมก็ยังเชื่อมั่นเสมอว่า เทคโนโลยีเป็นสิ่งที่จะเปลี่ยนโลกใบนี้ได้
สังคมมักจะมองว่าคนพิการต้องการสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ที่แตกต่างจากคนทั่วไป แต่สำหรับผมในฐานะคนพิการทางการเห็น ผมคิดว่าสิ่งที่เราต้องการไม่ใช่แค่สิ่งเหล่านั้น สิ่งที่เราต้องการจริง ๆ คือ "ความเท่าเทียมและสิทธิความเป็นคน" สิทธิที่เหมือนกับคนอื่น ๆ ในสังคม ทั้งเรื่องการสอบ การเรียนต่อ หรือเรื่องธุรกรรมต่าง ๆ ที่สำคัญไปกว่านั้น คืออยากให้ทุกคนมองเราเหมือนคนทั่วไป
เพราะคนพิการทางสายตาก็เป็นคนเหมือนคนอื่น ๆ เรามีทั้งคนที่เรียนเก่งและเรียนไม่เก่ง มีทั้งคนที่ชอบวิชาการ ชอบวิทย์คณิต ชอบเล่นดนตรีหรือกีฬา นั่นก็เพราะเราก็แค่คนคนหนึ่งที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ในสังคมนี้
แต่สิ่งที่เรายังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ คือมายาคติและทัศนคติของสังคม ที่ยังมองเราด้วยความรู้สึกแบบเวทนานิยม และนั่นคือสิ่งที่เจ็บปวดที่สุด เราไม่ได้ต้องการความสงสาร แต่เราต้องการความเข้าใจ เราไม่ได้ต้องการที่จะให้ใครมาทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น แต่เราต้องการโอกาสที่จะพิสูจน์ตัวเองในสังคมนี้อย่างเท่าเทียมกัน เหมือนกับทุกคน
อยากให้ทุกคนมองผ่านความพิการของเรา และมองเห็นความเป็นคนข้างใน
ผู้อ่านสามารถสนับสนุนเว็บไซต์ โดยการอุดหนุนนิยายบนเว็บไซต์ เขียนกันดอทคอม เว็บไซต์อ่านนิยายที่คนตาบอดเป็นเจ้าของ และอยากให้สังคมการอ่านเป็นของคนทุกกลุ่ม ไม่ว่าตาดีหรือตาบอด
แสดงความคิดเห็น