คนตาบอดและพิการอื่นๆ ควรมีเว็บจุดศูนย์กลางเฉพาะ ซึ่งไม่ใช่แค่โซเชียล

เพราะทุกคนมีสิทธิ์เลือกได้ ดังนั้นเมื่อมีการพูดถึง “คู่ชีวิต” หรือ “คู่รัก” หลายคนจึงมักจะโยนคนพิการห่างไกลออกจากเรื่องทำนองนี้ ซึ่งเหตุผลก็มีมากมายต่างกันไป

ไม่ว่าจะเป็นไม่อยากดูแลหาภาระเพิ่มให้ตัวเอง

ไม่มั่นใจว่าจะดูแลได้อย่างถูกวิธี

แค่นี้ชีวิตตัวเองก็วุ่นวายพออยู่แล้ว

คนตาบอดจะดูแลเราได้ยังไง

คนตาบอดจะมีงานทำเลี้ยงตัวเองได้หรือ ไม่งั้นค่าใช้จ่ายเราต้องเป็นคนออกสิ

เรื่องเซ็กส์จะมีปัญหามั้ย

อายจังเลย มาคบคนตาบอดเนี่ย

ฯลฯ...

มาถึงจุดนี้ ขอบอกเลยว่าปัญหาที่ไล่ๆ มา รับรองเลยว่าคนตาบอดหลายคนแทบไม่มีปัญหาในส่วนนี้

สำหรับบทความนี้ ทาง Blind Living ต้องขอออกตัวเอาไว้ก่อนว่า นี่เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนหนึ่ง และคนตาบอดไม่ได้รู้สึกแบบนี้กันทุกคน หรือทุกงาน บทความนี้เพียงต้องการอธิบายหนึ่งในสาเหตุที่ว่า เพราะอะไร เมื่อมีคนชวนคนตาบอดไปงาน แต่งงาน งานบวช และงานอื่นๆ ทำไมคนตาบอดบางส่วนถึงไม่ค่อยอยากไป

ประการแรกที่คนตาบอดไม่ค่อยอยากไปงานที่เป็นลักษณะงานบุญ หรืองานแต่งงาน เนื่องเพราะงานดังกล่าวมีจำนวนคนเยอะ หากผู้ดูแลมีงานยุ่งไม่พร้อมดูแล คนตาบอดก็จะอยู่ได้ค่อนข้างลำบาก เนื่องจากไม่คุ้นเคยกับสถานที่ ไม่คุ้นเคยกับบุคคลภายในงาน และไปไหนมาไหนด้วยตัวเองได้ยาก

เมื่อพูดถึงโรงเรียน ใครหลายคนคงมองเห็นภาพผู้ปกครองขับรถไปส่งเด็กหญิงเด็กชายตัวน้อยๆ ไปโรงเรียน ครั้งพอถึง เด็กหญิงเด็กชายเหล่านั้นก็จะเรียนๆ เล่นๆ อยู่กับพ้องเพื่อนทั้งวันกระทั่งเลิกเรียน แล้วตั้งตาคอยผู้เป็นบิดามารดามารับกลับบ้านในตอนเย็น

ภาพเหล่านี้ถือว่าเป็นภาพทั่วไป หากเด็กเหล่านั้นเป็นเด็กปกติ และครอบครัวที่เราพูดถึงไม่มีลูกพิการทางการเห็น

ย้อนไปเมื่อหลายปีที่แล้ว ขณะนั้นโทรศัพท์ หรือที่ในปัจจุบันนิยมเรียกกันว่า “สมาร์ตโฟน” ยังไม่มีความสามารถมากมายขนาดนี้ ทำได้อย่างดีก็แค่ฟังเพลง MP3 ถ่ายรูป อัดวิดิโอ หรือดูโทรทัศน์ ซึ่งบางช่องก็ดูได้ บางช่องก็ดูไม่ได้ มิหนำซ้ำยังขึ้นอยู่กับอากาศในช่วงนั้นๆ ด้วย หากอากาศดีก็ดูได้ชัดหน่อย หากอากาศแย่ก็แทบดูช่องไหนไม่ได้เลย

คุณเคยรู้สึกกลัวไหม เวลาที่สายตาของคุณมองไม่เห็นอะไรเลย ไม่มีแม้แต่แสงสว่าง

แน่นอน..ฉันเชื่อว่าหลายคนเป็นเช่นนั้น กลัว..ไม่ชอบใจ พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองมองเห็น

ไฟดับ..ก็หาไฟฉายมาส่อง หาเทียนมาจุด หาอะไรก็ตามที่ทำให้เกิดแสงสว่าง

หากจำเป็นต้องปิดตาทั้งสองข้าง ความรู้สึกที่ว่าทำอะไรไม่ได้เลย หรือจะทำอะไรก็แสนลำบาก ผุดขึ้นมาในใจอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งความหวาดกลัว ความวิตกกังวลสารพัด

เวลาผ่านไป คุณกลับมามองเห็นอีกครั้ง ความรู้สึกเหล่านั้นก็เหลือเพียงภาพจำที่ทำให้ปักใจว่า เมื่อไร้ซึ่งการมองเห็น..ชีวิตก็อยู่ยาก!

ถึงแม้ในสังคมเมืองไทย มักมีค่านิยมกันว่า คนพิการต่างๆ เต็มไปด้วยความน่าสงสาน ไม่มีพิษมีภัย หรือคนพิการมีแต่ความบริสุทธิ์ใจไม่หลอกลวง หากแต่ในความเป็นจริงแล้ว ความเชื่อเหล่านั้นห่างไกลจากความเป็นจริงพอสมควร อย่างที่หลายคนก็คาดไปไม่ถึงเลยทีเดียว