ใช้คำว่า "คนพิเศษ" หรือ "เด็กพิเศษ" มาเรียกคนพิการนี่ขอทีเถอะ เรียกว่าคนพิการไปเลยดูจริงใจกว่าเยอะ
การนำคำว่า "พิเศษ" มาใช้ในบริบทนี้บอกเลยว่า สุดท้ายมันก็สื่อว่า "คนพิการ" อยู่ดีนั่นแหละ มันไม่ได้ฟังดูซอฟต์ขึ้นเลย ในทางกลับกันมันดูใช้คำพูดไม่ตรงกับใจมากกว่า
คนพิการส่วนใหญ่รับที่ตัวเองเกิดมาพิการได้อยู่แล้ว สิ่งที่ต้องการจริงๆ คือการยอมรับจากสังคม ว่าเขาเป็นคนพิการนะ แต่เขาก็มีชีวิต มีความสามารถที่ไม่ได้ต่างไปจากคนอื่น ดังนั้นการที่มาใช้คำว่า "คนพิเศษ" กับคนพิการ มันดูเหมือนการไม่ยอมรับในตัวตนของคนพิการกลายๆ เลยพยายามใช้คำหลีกเลี่ยง
คำว่า "พิเศษ" คืออะไร
หากเราพูดถึงในแง่คนปกติ คำว่า "พิเศษ" ก็คือคนปกติที่ดูแตกต่างจากคนอื่น
แตกต่างในที่นี้ก็อาทิความสามารถพิเศษ หรือมีอะไรบางอย่างที่โดดเด่นกว่าคนอื่น จนถูกมอง ถูกใส่ใจเป็นพิเศษ ซึ่งหากจะให้เห็นภาพ ก็เช่นห้องเรียนเด่นๆ ตามโรงเรียนระดับจังหวัด ที่การเรียนการสอนจะมีคุณภาพ จะถูกใส่ใจจากบรรดาคุณครูมากกว่าห้องอื่นๆ เป็นห้องที่เด็กส่วนใหญ่มีความภูมิใจ ต่างพากันอยากไปเรียนที่ห้องนั้น
แต่เมื่อนำมาใช้ในบริบทคนพิการ ถามหน่อยเถอะว่าใครบ้างจะอยากพิการ มีคนอยากแข่งกันพิการหรือเปล่า?...แน่นอนว่าไม่มี แล้วมันดู "พิเศษ" ตรงไหน
โรงเรียนบางโรงเรียนที่เข้าใจในเรื่องนี้ พยายามไม่ใช้คำนี้เลยนะ ส่วนใหญ่เวลาคุยกับเด็กพิการ เขาเรียกเป็นชื่อไปเลย ไม่ได้เรียก "เด็กพิเศษ"
แต่โรงเรียนส่วนใหญ่ที่มีเด็กพิการไปเรียนส่วนใหญ่ก็ยังใช้คำนี้กันอยู่ เช่น "พาเด็กพิเศษมาหาครูหน่อยลูก"
"ดูแลเด็กพิเศษดีๆ นะ"
"หนูเป็นเด็กพิเศษเหรอลูก"
"เพื่อนเขาเป็นคนพิเศษนะ"
...ฯลฯ...
ถ้าจะใช้คำแบบนั้น พูดตรงๆ ไปเลยจริงใจดี เช่น
"เพื่อนเขาตาบอดนะลูก ดูแลเพื่อนด้วยนะ"
"หนูพิการสายตาใช่มั้ยลูก"
"ดูแลด้วยนะ น้องมองไม่เห็น"
แบบนี้ดูตรงและจริงใจดี
เราอาจจะหลีกหนีหรือหลีกเลี่ยงความพิการไม่ได้ แต่เรายอมรับมันได้ เราอยู่กับมันได้ การคิดแทนเป็นห่วงความรู้สึกจนหาคำมาใช้แทนก็เข้าใจ แต่สำหรับคนที่ต้องอยู่กับมันทั้งชีวิต การพูดกันตรงๆ จริงใจกว่า
ผู้อ่านสามารถสนับสนุนเว็บไซต์ โดยการอุดหนุนนิยายบนเว็บไซต์ เขียนกันดอทคอม เว็บไซต์อ่านนิยายที่คนตาบอดเป็นเจ้าของ และอยากให้สังคมการอ่านเป็นของคนทุกกลุ่ม ไม่ว่าตาดีหรือตาบอด
แสดงความคิดเห็น