เวลาที่เราเป็น“คนตาบอด” สิ่งที่เจอบ่อย ๆ มันไม่ได้มีแค่เรื่องการมองไม่เห็นเท่านั้นหรอกครับ แต่มันเต็มไปด้วยประสบการณ์แปลก ๆ คำถามเดิม ๆ ความคิดที่คนอื่นมีต่อเรา และบางทีก็เป็นมุมมองที่ทั้งน่าขำ ทั้งน่าคิดไปพร้อม ๆ กัน วันนี้ผมเลยอยากหยิบยกเอาบางคำถามที่ผมเจอค่อนข้างบ่อยมาเขียนให้อ่านกันครับ
1. “คุณทำได้ยังไง เก่งจัง!”
คำนี้ได้ยินบ่อยมากครับ จริง ๆ บางเรื่องมันก็เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเรา แต่สำหรับคนอื่นเขาอาจจะมองว่าเป็นเรื่องยากลำบาก ซึ่งบางทีถ้ามองในมุมเวทนาเกินไปมันก็ไม่แฟร์เนอะ อย่างขึ้นบันไดเองได้ เขาก็ชมว่าเก่งแล้ว (เอาจริง ๆ ผมก็เข้าใจอยู่นะ 555)
2. “คุณรู้ได้ยังไง?”
นี่คือคำถามฮิตตลอดกาล เช่น รู้ได้ยังไงว่ามีเก้าอี้วางอยู่ตรงนี้ รู้ได้ยังไงว่าเสื้อสีอะไร คำตอบก็คือเรามีวิธีของเราแหละ แต่เวลาต้องอธิบายทีไร ก็เหมือนต้องบรรยายเป็นวิชาการย่อม ๆ เลย บางคนสนใจก็ตั้งใจฟัง แต่บางคนก็ฟังแบบ “อ๋อ ๆ” แล้วก็ผ่านไป
3. อยากรู้แต่ไม่กล้าถาม
ด้วยความเป็นสังคมไทย คนเกรงใจเยอะ กลัวถามแล้วเราจะเสียใจ จริง ๆ อยากบอกเลยว่า ถามได้เลยครับ ตราบใดที่ถามด้วยความสุภาพ เราก็ยินดีเล่าให้ฟัง มันคือการสื่อสารที่ทำให้เข้าใจกันมากขึ้น
4. การถูกมองว่า “ไม่เหมือนคนอื่น”
ใช่ครับ เราจะถูกมองต่างเสมอ แต่ถ้ามองในอีกมุม มันก็คือความหลากหลายของโลก เราเป็นเรา โลกมีเราแค่คนเดียว ก็ดูเจ๋งไปอีกแบบเนอะ
5. ไปด้วยกันได้ไหม?
บางทีเวลาเพื่อนจะชวนไปไหน เขามักจะกังวลว่าจะลำบากเราหรือเปล่า จริง ๆ แล้วเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์มากกว่า ถ้าเราเป็นเพื่อนกันจริง ๆ การไปด้วยกันมันก็เป็นเรื่องธรรมชาติ ไม่ต้องคิดซับซ้อน เพราะเพื่อนคือเพื่อน ไม่ใช่คนที่ต้องมานับว่าใครลำบากใครมากกว่ากัน
6. ในสังคมการทำงาน
นี่คือโจทย์ใหญ่ คนมักสงสัยว่า “จ้างคนตาบอดมาจะทำอะไรได้?” คำตอบคือทำได้ครับ แต่ขึ้นอยู่กับว่าเขาจะฟังเราอธิบายไหม หลายครั้งยังติดที่ทัศนคติ ไม่ใช่ความสามารถ
7. เรื่องเพื่อน
มีคนบอกว่าคนตาบอดหาเพื่อนยาก เอาจริง ๆ มันก็เหมือนทุกคนนั่นแหละครับ เพื่อนแท้ไม่ได้ต้องมีเยอะ ขอให้มีไม่กี่คนแต่คุณภาพล้น ๆ ก็พอ
8. สายตาสงสัย
เวลาเดินไปไหน มักจะถูกมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามในใจ เอาเป็นว่าคิดซะว่าเรา “ดูดีจนคนต้องหันมามอง” ก็แล้วกัน
9. การเป็น “แหล่งทำบุญ”
ในสังคมไทยเรามีคนใจบุญเยอะ เช่น ขึ้นรถฟรี ได้เงิน ได้ของกิน แต่ความจริงคือคนตาบอดหลายคนอยากได้สิทธิและโอกาสมากกว่าการถูกมองว่าเป็นที่ทำบุญ
10. การถูกกันออกจากกิจกรรม
หลายครั้งเราไม่ได้ถูกชวนเล่นเกมหรือออกกำลังกาย เพราะคนไม่รู้จะให้เราเล่นยังไง แต่เชื่อไหมครับว่าถ้าเราทำกิจกรรมร่วมกันจริง ๆ อย่างปีนเขา มันก็ไม่ได้ยากเกินไปเลย
11. “คนสุดท้ายเสมอ”
เวลามีกิจกรรม เช่น การประชุมหรือแจกเอกสาร คนตาบอดมักจะเป็นคนท้าย ๆ เสมอ เพราะเขาจะจัดการกับคนที่มองเห็นก่อนเสมอ (ก็เข้าใจได้แหละ แต่บางทีก็อยากได้สิทธิเท่าเทียมกันบ้าง)
12. การถูกคิดแทน
บ่อยครั้งเสียงของคนตาบอดเบา เพราะคนรอบข้างกลัวเราลำบากเลยคิดแทนตลอด ทั้งที่จริง ๆ เราก็คิดเองได้ เจ็บเองได้ เป็นมนุษย์เหมือนกัน เพราะงั้นเปิดพื้นที่ให้เราคิดเองบ้างก็ดีนะครับ
สรุป
ทั้งหมดนี้คือเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ จากประสบการณ์ตรง และจากการแลกเปลี่ยนกับเพื่อน ๆ คนตาบอดเหมือนกัน หลายเรื่องอาจจะดูขำ ๆ หลายเรื่องอาจจะน่าคิด แต่สิ่งที่อยากฝากไว้คือ ความเท่าเทียม นี่แหละครับสำคัญที่สุด
แล้วคุณล่ะ เคยมีประสบการณ์หรือมุมมองเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไงบ้าง?
ที่มาภาพ
ผู้อ่านสามารถสนับสนุนเว็บไซต์ โดยการอุดหนุนนิยายบนเว็บไซต์ เขียนกันดอทคอม เว็บไซต์อ่านนิยายที่คนตาบอดเป็นเจ้าของ และอยากให้สังคมการอ่านเป็นของคนทุกกลุ่ม ไม่ว่าตาดีหรือตาบอด
แสดงความคิดเห็น