“ประโยคสั้น ๆ วันนั้น…ทำให้ผมจำไปทั้งชีวิต” ประมาณสิบปีก่อน…ผมทำงานอยู่ร้านนวดชื่อดังแถวนวมินทร์ วันหนึ่ง…ผมกับน้องสาวชวนกันไปเดินตลาดบางกะปิ พอเดินถึงห้างใหญ่ใกล้ ๆ กัน ก็ได้ยินเสียงเล็ก...
เมื่อเราพูดถึงธนาคารกรุงไทยและการทำธุรกรรมทางการเงิน หากเป็นระบบ IOS หรือไอโฟน คงไม่มีปัญหาอะไร เนื่องเพราะ VoiceOver เข้าถึงแอปพลิเคชัน Krungthai NEXT ได้อย่างไม่มีปัญหา...
ผู้อ่านหลายท่านของ Blind Living คงจะพอทราบข้อมูลบ้างไม่มากก็น้อย ว่าในสังคมไทย คนตาบอดออกมาใช้ชีวิตนอกบ้านกันเป็นเวลานานแล้ว ไม่ว่าจะออกมาเพราะเรื่องศึกษาเล่าเรียน ออกมาเพื่อประกอบอาชีพ...
เคยมีคนกล่าวไว้ว่า มนุษย์เกิดมาเป็นลูกธนูบนคันศร การเลี้ยงดูคือสายพาดรอวันปล่อยให้หลุดจากแหล่ง ซึ่งก็หมายถึงพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ หรือใครก็ตามแต่ในฐานะผู้อบรมดูแล...
หากเราวัดจากอดีตมาจนถึงปัจจุบัน จะพบได้ว่า สังคมไทยเริ่มให้ความสนใจในเรื่องคนพิการมากขึ้นเป็นลำดับ เริ่มตั้งแต่การใช้ชีวิต ทักษะความสามารถ การทำงาน ไปจนถึงเรื่องอื่นๆ อาทิเรื่องสุนัขนำทาง...
เวลาที่เราเป็น“คนตาบอด” สิ่งที่เจอบ่อย ๆ มันไม่ได้มีแค่เรื่องการมองไม่เห็นเท่านั้นหรอกครับ แต่มันเต็มไปด้วยประสบการณ์แปลก ๆ คำถามเดิม ๆ ความคิดที่คนอื่นมีต่อเรา และบางทีก็เป็นมุมมองที่ทั้งน่าขำ...