หลายครั้ง ที่ผมพบคำถามมากมายจากคนทั่วไป โพสต์ถามกันในเว็บบอร์ด ประมาณว่า “คนตาบอดใช้ชีวิตอย่างไร” มีกระทั่งว่า “คนพิการประเภทไหน ใช้ชีวิตได้ลำบากที่สุด” ซึ่งคำตอบส่วนใหญ่ที่คนปกติมักตอบกัน...
“ระวังชน / ระวังข้างหน้า…” (แบบหลอกๆ) คำพูดเล่นๆ ของคนปกติ แต่ความรู้สึกไม่เล่นสำหรับคนตาบอด ตอนสมัยผมเรียนอยู่ชั้นประถมจวบจนถึงชั้นมัธยม หรือแม้แต่กระทั่งทุกวันนี้...
เพื่อนตาบอดหลายคนเคยคุยกันถึงประเด็นที่คนตาดีชอบถามอะไรคนตาบอดแปลกๆ เป็นต้นว่า อาบน้ำเองไหม กินข้าวได้ไหม ซึ่งคนตาบอดมองว่าคำถามเหล่านี้ประหลาดเหลือเชื่อในความคิดพวกเขา...
เมื่อพูดถึงโรงเรียน ใครหลายคนคงมองเห็นภาพผู้ปกครองขับรถไปส่งเด็กหญิงเด็กชายตัวน้อยๆ ไปโรงเรียน ครั้งพอถึง เด็กหญิงเด็กชายเหล่านั้นก็จะเรียนๆ เล่นๆ อยู่กับพ้องเพื่อนทั้งวันกระทั่งเลิกเรียน...
เมื่อสังคมโลกกำลังได้รับความลำบากจากเชื้อโควิด-19 แน่นอนว่า คนตาบอดเองก็หนีไม่พ้นได้รับผลกระทบตามไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งยังดูเหมือนจะได้รับผลกระทบในการใช้ชีวิตหนักกว่าคนทั่วไป...
วันนี้ผมไม่ได้มาเขียนบทความที่เกี่ยวกับการใช้ชีวิตของคนตาบอดแต่อย่างใด ซึ่งหากดูจากชื่อบทความ หลายท่านก็คงเดาออกแล้ว ว่าวันนี้ผมมารีวิวละครเรื่อง “Bangkok รัก Stories ตอนเรื่องที่ขอจากฟ้า”...
