สำหรับคนตาบอดแล้ว สิ่งที่หลายๆ คนหวาดกลัวหรือไม่อยากเผชิญคงจะหนีไม่พ้น "การเดินทางด้วยรถโดยสารไปที่ไกลๆ เพียงคนเดียว" และใช่! ผมก็คือหนึ่งในนั้น ตอนนั้นผมยังจำได้ดีว่า ผมอยู่ชั้น ม. ต้น...
เคยไหม บางครั้งตอนเดินทาง เวลาไปซื้อตั๋วรถ คนที่ช่วยมักจะถามเพียงว่า “น้องจะไปไหน” หรือ “ไปรถอะไร” แต่ไม่เคยถามเราเลยว่า “น้องจะไปรถด่วนวีไอพีหรือรายทาง” หรือไม่ก็ “น้องจะไปรถของบริษัทอะไร”...
การเข้าถึงบริการทางการเงินถือเป็นสิทธิพื้นฐานของพลเมืองทุกคน แต่ในความเป็นจริง กลุ่มคนตาบอดยังคงเผชิญอุปสรรคมากมายในการทำธุรกรรมกับธนาคาร ซึ่งเป็นปัญหาที่ดำรงอยู่มานานโดยไม่ได้รับการแก้ไขอย่างจริงจัง...
หลายคนถามหาโอกาส แต่ไม่วิ่งหาโอกาส ยิ่งโดยเฉพาะคนตาบอดด้วยแล้ว มีหลายคนที่บอกว่าตนไม่ได้รับโอกาส หรือโอกาสมีไม่มากพอ แต่ผมว่าที่จริงแล้ว ถ้าเราวิ่งหาโอกาส คนตาบอดเราก็มีโอกาสนะ ในปัจจุบัน...
ความพิการทางสายตา มักเป็นความพิการประเภทแรกๆ ที่คนในสังคมไทยมองว่าเป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิตมากที่สุดทั้งด้านการใช้ชีวิตหรือการทำงาน เนื่องจากการที่จะทำสิ่งต่างๆ ในชีวิตของแต่ละวัน...
สำหรับน้องๆ นักเรียน หรือนักษึกษา ผมคิดว่าคงจะต้องเคยมีบางสถานการณ์ ที่เราจำเป็นต้องให้เพื่อนถ่ายรูปชีตงาน หรือถ่ายเอาการบ้านที่อยู่บน PowerPoint มาเก็บเอาไว้เพื่อทำในภายหลัง ถ้าเป็นคนปกติ...